Wat een week!

Met een reïncarnatie van Louis Armstrong op de achtergrond en met een glas van Stellenbosch finest genieten Lau, Babs en ik van het brandende zuid-afrikaanse zonnetje op de lokale markt van Audacia. Wat een warm welkom voor onze Babette Oostveen. Nee geen warm, ik zeg: een heet welkom! Want om 15.00 hier vrijwillig op zaterdag de boerin uit te hangen op open vlakte om aardbeien te gaan plukken, daar moet mijn bleekschetenhuidje nog even aan wennen. Met vier kilo aardbeien onder de arm en 1000 sproeten op mijn arm verder vertrekt de bende van ellende weer richting Stellenbosch.

Om Babseflabser goed bekend te maken met Stellenbosch volgen wij de geur van het Stellenbosch serum. Heerlijk ouwehoerend over de stand van zaken in ons voormalige kikkerlandje en de laatste roddels zitten we voor de verandering niet aan de wijn, maar aan de heerlijke bubbels van een Spa’tje rood. Nadat iedereen haar laatste Spa-boertje heeft gelaten vertrekken de Drie Musketiers voor een hapje en een drankje bij Basic Bistro. Om de spijsvertering is goed aan het werk te zetten of in sommige gevallen stop te zetten wordt het onderwerp politiek aangesneden. De studiefinanciering, de waarde van een bachelordiploma, de rol van hbo-studenten in het corporale verenigingsleven, waarden en normen van huis uit. Kortom, een avondvullend praatprogramma waar Pauw en Witteman u tegen zeggen.

Gelukkig zitten we de volgende dag in de botanische tuinen om het over lichtere zaken te hebben. Tussen de vleesetende planten, lelies en minipalmpjes beginnen wij ons bijna professionele treenurses te voelen (treenursery is hier een universitaire studie!)Na een dag te hebben gechilld met Mother Nature en we ons als zweefteven hebben gedragen, zijn deze Janes klaar om de diepe jungle van onze backpackersbedje op te zoeken.

Oké, ik hoor mijn vader nu denken: Juud, doe jij daar wel iets nuttigs? Dat gedeelte komt nu. Op zondag vertrekt de drie-eenheid naar The Blue Orange om met de big boss van ons project, Harold Robles, om de tafel te gaan zitten wat de stand van zaken is rondom the health promoters en het meten van effecten van health education. Kennis, houding en gedrag is de heilige drie-eenheid waar Lau en ik ons mee bezig zullen houden. Dat was al bekend, maar deze drie zullen wij in het onderwerp Diabetes uitwerken in face-to-face interviews waarin de bovenstaande drie zaken bevraagd zullen worden. Wij ontwerpen vervolgens richtlijnen hoe de health promoters dit ook bij de rest van de workshops kunnen doen. Daarnaast stellen wij in samenwerking met de lokale gezondheidsvoorlichters en de measuring & evaluationofficer van het Africa centre of HIV/Aids management Stellenbosch University een structuur vast waarin de bovenstaande informatie verzameld en gedocumenteerd kan worden. Zo een hele mond vol en ook een hele klus. Maar goed nu wij precies weten waar de organisatie behoefte aan heeft kunnen we gericht te werk gaan.

Terwijl Lau en Babs na het tot lunch uitgelopen ontbijt na het strand vertrekken, besluit mijn Word er faliekant mee te stoppen. Wat een ellende! Ik, als technische no-no, moet nu een simpel programma aan de gang krijgen wat vaak al geluid maakt en stoom afblaast als ik ook maar in de buurt kom. Drie dagen later is het zover. Na veertien verschillende downloads, nachtelijke chatsessies met James van Microsoft en vele productcodes doet mijn oude vertrouwde tikprogrammatje als nooit te voren.

Na deze Wor(d)st Nightmare hebben we op dinsdagochtend een werkafspraak met Renice Williams. Zij begeleidt Phd-studenten in de master Aids/Hiv management on the workfloor. Als snel krijgen wij een rondleiding door het prachtige rode, met Aidslintjes ontworpen, Africa centre. Na de laatste tips en tricks op het gebied van meten en evalueren vertrekken wij onze bolide naar Kayamandi om Babettte (zie: Babs en Babseflabser) een rondleiding te geven op onze werkplek en de township.

Ook al ben ik er al vele malen geweest het blijft indrukwekkend onder welke omstandigheden mensen hier moeten leven. En niet alleen dat, maar ook hoe dik de mensen hier zijn. Voordat ik hier kwam had ik het idee dat ik hele magere families tegen zou komen, maar niets is minder waar. Juist doordat mensen hier geen geld hebben om de schijf van vijf in de praktijk te brengen blijft het bij vetkoek. Het is een soort gigantische oliebol van deeg die gefrituurd wordt. Hmmmm, lekker nog een hap verhoging van cholesterol met een vleugje hartkwaal. Supersize me is er niks bij!

Gelukkig geven wij zelf het goede voorbeeld om diezelfde avond lekker met z’n drieen in bed te gaan liggen met chocolade om te huiveren bij The Conjuring. Babs durft niet te kijken dus die slaat aan het appen met alles wat ook maar wilt reageren. Laurelle daarentegen spoelt elk eng stukje vier keer terug om ons te narren. Brute Juud aka ook wel de Held op Sokken valt twee keer bijna uit bed van de schrik. Op dat moment wordt er niet meer met mij gelachen, maar vooral om mij. Heftig zingend om mijzelf te overtuigen dat er geen enge pop is en met alle lampen aan kruip ik vliegensvlug onder de wol.

De volgende ochtend begin ik literatuuronderzoek te doen naar het opstellen van de juiste vragen voor dit onderzoek. Met welke vragen krijg je een antwoord dat echt iets zegt? Hoe zit het met de validiteit en betrouwbaarheid? Na deze hersenkrakers is het tijd voor wat luchtigs: shoppen.

En dan staat het weekend alweer voor de deur. Er worden nog schelpen gezocht in Hermanus en dan vertrekt de bende van ellende met de bolide naar het safarigebeuren. Na ja, nadat wij halsoverkop zijn verhuisd naar een andere toko en een uur in de weer zijn geweest met startkabels om onze mr. White aan de praat te krijgen, zit het komische trio opgevouwen opzoek naar avontuur.

Achterin in de jeep kijkt het komische trio naar de adembenemende dieren die bijna uit je handen kunnen eten. Olifanten, neushoorns, giraffen, springbokken, nijlpaarden, gnoes en leeuwen. Werkelijk alles komt langs. Ja, nu valt het kwartje echt. Ik ben in Zuid-Afrika en ik staat oog in oog met een struisvogel. Nadat alle dieren een naam hebben gekregen, Sonja de struisvogel en Tiny en Lau de nijlpaarden verdwijnen wij in de diepe jungle van ons bed om te dromen van onze wilde wildlifeavonturen.

De wekker staat om 6.00 en al snel zitten we weer met onze wapperende haren achterin de jeep. Met nog net niet de begintune van The Lion King op de achtergrond sjeezen wij door over de prachtige afrikaanse vlakte. De spanning komt pas echt als blijkt dat mijn telefoon besloten heeft om langer te blijven op de savanne. Ja hoor de zoektocht is niet langer naar de The Big Five maar naar de telefoon van Juud die tijdens de bumpy ride uit mijn zak is gegleden. Gelukkig zit ik met ervaren spotters in de jeep en al snel heb ik mijn kleine blauwe verbinding met de wereld weer veiling vastgeklemd tussen mijn handen.
Jeetje wat krijg je een honger van animalspotting. Als hongerige roofdieren vallen we aan op het heeeeurlijke ontbijtbuffet. Met drie keer opscheppen en goede sloot koffie vertrekken wij weer naar Stellenbosch. 3,5 uur is het zover en springt iedereen onder de douche en wordt er getut alsof on leven er vanaf hangt want het World Aids Gala staat voor de deur.

Hoog gehakt en roodgelipt vertrekken Harold Angels (Harold is onze baas) naar Artscape om daar een prachtige hommage voor alle aidsslachtoffers bij te wonen. Prachtige muziek en nog mooier gezang. Wat een bijzondere ervaring om met het hele team van onze collega’s daar aanwezig te kunnen zijn. Vrijwel alle collega’s zijn traditioneel gekleed en ik kijk mijn ogen uit. Opeens is het jurkje dat ik aan heb bijzonder underdressed. Ach ja we houden het nuchter Nederlands. Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg gaat hier niet op!

Na deze enerverende avond met een lach en traan rijden wij terug naar huis om met inspiratie aan alweer onze vierde week hier te beginnen.
O ja nog iets wat mij is opgevallen is dat homoseksualiteit hier totaal geen probleem is. Ik begin mij af te vragen waarom er dan nog wel steeds zulke problemen zijn in de gelijkheid tussen de zwarte en blanke bevolking….. Maar dat is iets voor later.
Liefs,

Juud