Weg uit mijn kleine kikkerlandje

Brrr wat is het koud als ik ons regenachtige waterlandje verlaat, en zeker niet zonder slag of stoot. Na weken van voorbereiding is het dan eindelijk zover. Vier weken inpakstress, ouders die op de dag van vertrek lekker Oudhollands in eindeloze files staan en de 10 kilo teveel aan bagage van superfood madame Boulangier aka Bakker, zit ik driedubbel opgevouwen naar het zonnig, zuper en zalige Zuid Afrika.

Daar waar het in Nederland met bakken uit de hemel komt, regent het hier in Stellenbosch zonnestralen. Bij aankomst worden we opgewacht door Reynald die ons sleutels geeft van onze bolide. Wij kunnen natuurlijk niet achterblijven in Stellenbosch, het Wassenaer van Zuid Afrika, waar menig zakenman in Ferrari of Porsche de hoek om komt. Vol verwachting klopt ons hart…. Meet mr White, onze witte blikkendoos, maar met een motor waar menig leeuwengegrom niet tegen op kan.

Met het links rijden, rechts schakelen en ook omgekeerde ruitenwissers houd ik mijn hart vast. Gelukkig is Lau de driver tot nu toe en kan ik naar buiten kijken naar de ongerepte natuur en de nog mooiere wijngaarden.

Als snel kom ik aan in Stellenbosch waar we de boel installeren. Onze eigen villa, na ja backpackershutje, laten we voor het is en we gaan de stad. Het valt me op dat de donkere bevolking met name dienende beroepen uitvoert. Serveerster, schoonmaker, parkeerwacht. De discussie over de rol van zwartpiet in Nederland krijgt opeens een nare realistische wending.

Om maar niet gelijk te demonstreren tegen onrechtvaardigheid op onze eerste dag, besluiten we de betere kanten van Stellenbosch te gaan proeven, de wijn!

Na een avond van lekkere eten en voor de verandering geen Chateau Migraine vertrekken we naar Hermanus waar vrienden van Laurelle wonen. Ze hebben geen idee dat wij eraan komen, dus als een ware Robbert ten Brink in All you need is love film ik de ontmoeting. Joke en Daan, de vrienden van Lau, hebben een prachtig beachclub Dutchies. Echt een aanrader! Een mooi uitzicht op een wit strand met blauwe zee waar de walvissen bijna met een glimlach naar boven komen om hun water te spuiten. Wat een fijne mensen, die Joke en Daan!

En dan is het tijd om echt aan de slag te gaan! Daar waar maandag voor de meeste een helse beproeving is staan wij te trappelen. We ontmoeten George die als senior health promoter alles weet van de township Kayamandi waar wij onderzoek doen. Hij vertelt dat met name HIV/aids en basishygiëne grote problemen zijn. Het blijkt lastig te zijn om de mannen van Kayamandi te bereiken met informatie over gezondheid. Dit door de hele conservatieve opvattingen over de rolverdeling tussen man en vrouw. Ik zie ook dat er een hele nieuwe generatie aan jonge kinderen voorlichting krijgt over hoe je met respect met elkaar moet omgaan. Heel inspirerend om mee te kunnen meemaken. George geeft met veel passie die middag uitleg over het immuunsysteem aan de jonge kinderen en via spel leren ze dat het immuunsysteem ons beschermt van allerlei infecties buitenaf.

Nu we de Legacy center hebben gezien, de plek waar wij zullen gaan werken, zijn wij benieuwd naar de rest van de township Kayamandi. Samen met George en andere mannelijke health teachers lopen wij door de township heen. Het is raar en confronterend om te zien hoe drie kilometer van het rijke Stellenbosch vandaan mensen in niet meer dan een golfplatenhuisje wonen. Gelukkig lachen de kinderen naar ons toe stormen en op de foto willen als geen ander.

Na een paar honderd foto’s met gekke bekken en mooie uitzichten rijden wij weer terug naar ons ‘huisje’,

Men, ik ben pas een week hier en heb al zoveel gezien. Laat staan drie maanden!

Ik houd jullie op de hoogte